Mutluluk
Her sabah kalkıp, işe gitmek; 8–10 saati işle geçirmek; kalan küçücük vakti televizyon, sosyal medya, yeme-içme ve diğer derinliği olmayan şeylerle geçirmek hayat sayılabilir mi? Peki böyle bir hayattan, mutluluk beklemek zeki bir insanın yapacağı bir şey mi?
Daha önce Kendini Nasıl Tanırsın serisinde; mutluluğun ulaşılacak bir nokta olmadığını, öyle olsa dünyada mutlu insan sayısı bir elin parmaklarını geçmeyeceğini belirtmiştim.
Peki neden mutluluk arıyoruz?
Aslına bakarsanız, mutluluk dediğimiz şey dopamin, serotonin, oksitosin, endorfin gibi hormonlarla ve duyguları işleyen prefrontal korteks ve amigdala ile ilgili. Yani biraz kimyasal biraz da elektrikle mutlu olunabilir.
Neden mutluluk arıyoruz sorusunu cevabı bu değil elbette. Bunlar sadace mutluluğa giden kısa yollar. Biraz da evrimsel açıdan bakalım. Neden bu hormonlar ve sinir devreleri var. Bunlar olmasa, kaya gibi takılsak olmaz mıydı?
Mutluluk hissi, aslında insanın hayatta kalma ve üreme isteğini artırıyor. Binlerce ve milyonlarca yıllık evrilmenin ardından değişen pek bir şey yok. Beynin ödül mekanizması; yemek yedikçe domanin pompalıyor, sosyalleştikçe sizi gevşeten oksitosin salgılıyor, cinsel ilişki ve aile yoluyla da koruma ve sahiplenme içgüdünüze oynayarak mutluluk salgılıyor.
